Sa paghahangad ko nga ng kagalingan nitong maysakit na Bayan, na siya ring ikagagaling ng mga mamamayan, ay minarapat kong gagapin ang Pantayong Pananaw.
Sa mga nakalipas na panahon, pinagsikapan ng ilang pantas ang pag-alam sa mga kaalaman at kaisipan na iniluwal ng mga kabihasnan sa Kanluran, sa pag-asang ang idudulot nito ay kagalingan sa naghihingalong Bayan.
Oo nga't kahit papaano'y naibsan ang paghihirap nito, ngunit ang kaibuturan ng suliranin at ng paghihirap ay nananatili. Handa sa anumang panahon na tuluyang kitlin ang Ina na sa atin ay nagbigay buhay.
Ngunit bakit nila pinagtatawanan ang dakilang hangarin na ito? Sila na tuluyan ng naangkin ang ulirat at paggawa ng 'sangkatalinuhan' ng Kanluran. Ngunit, sa marubdob kong pagnanais na tuparin ang mga hangarin at layunin ng Pantayong Pananaw, ay ikinibit-balikat na lamang ang pagtahol ng mga mapanuligsa.
Hindi na kailangan ng Bayan na iharap pa sa 'hagdanan ng Templo' upang siya'y gumaling. Sa loob nito'y naroon ang lunas. At ito ang pinagsusumikapan ng Pantayong Pananaw na maibahagi sa sangkapilipinuhan.
No comments:
Post a Comment